Uyku tutmadı, gecenin bir vakti ben de gelip buraya, “birşeylere karşı söveyim de keyfim yerine gelsin” dedim. Belki faydalı yere boş konuşmuş olurum, pipim büyümez ama popim büyür. Hedef olarak da kendime “farklılık” kavramını seçtim – çünkü kendisi göze batan bir kavram, toplumdaki bazı insanlar gibi fazla fazla göze batıyor.
Ele alındığında, aslında, farklılık, güzel, hoş bir kavram olarak gözükebilir – keza insanlar da zaten bir bireydeki farklılığı görünce “sende farklı bir enerji, farklı bir elektrik var, bu ritmini koru” derler velakin bunu ne derece samimiyetle dediklerini ben hala çözemedim, hani arkadaşım, iyi güzel diyorsun, değişiksin diyorsun, beden olarak bu laf salatasını sarfettiğin kişinin yanında da olduğun bariz de ruh ve kafa olarak ondan epeyce uzaktasın, onu n’apcaz? Sıkıntı da burada başlıyor zaten.
Farklılık kavramının “sıkıntılı” olarak algılanmasının ilk sebebi -tabii ki de bu benim kendi edindiğim tecrübelere dayanarak söylediğim birşey, beğenmeyenlere sövmeyi serbest kılıyorum haydi hodri meydan ‘mına koyim-, diğer insanların da dediği üzere “boş kafalıların, sözü geçen farklı insanın kafa ve düşünce düzeyine gelememiş saman beyinli yaratıklar olmalarından ötürü sözü geçen kişiyi anlayamamaları” olsa gerek. Bu, normalde bir problem olarak algılanmayabilir, ama şöyle bir gerçek var ki bu boş kafalılar her yerde – keza, size “sen farklısın” diyen insan da o boş kafalılardan olabilir, ya da daha kötüsü, o da farklı olmaktan dolayı çok ızdırap çekmiştir ki aynı birçoğumuz gibi o da kendini bu topluluğun arasında mutlu kılabilmek için aptalı oynamayı seçmiştir. Bu son dediğimden yola çıkarak ayrıca diyebiliriz ki farklı olmak, insanın özgüvenini ve kendine olan cesaretini yerle bir eder ve insanı istemediği gibi biri haline getirir.
Ne kadar insanı istemediği biri haline getirse de, insanın içinden gitmez o içgüdü, onu o farklı kılan karakteristikler. Bir yerde insan kendi sahte hayatını yaşarken, bir yandan da incinmeye devam eder çünkü hayat ve toplum onun farklı tarafına göre ilerlemez, dolayısıyla insanın içi de bir “alienation” durumuna uğrar, yani insan yalnız olmadığı halde yalnız hisseder kendi dünyasında kendini. Ve bu yükü de içinden silemez, çünkü insan nasıl doğduysa öyledir malesef, evet 7’den 70’e herkes değişir ama o kadar da değil güzel kardeşim, o kadar da değil malesef. Herkesin illa ki bir kuyruk acısı vardır, o kuyruk acılarından bir tanesi de, insanın diğer insanlar tarafından reddiedilen ve onu başka davranışlara zorlayan yanıdır.
Farklı insan yalnızdır, çıkıntıdır, pürüzdür – çünkü kimse onu anlayamaz, yaptıklarına veya düşündüklerine hatta ve hatta düşünce yapısına mana veremez, daha doğrusu bir mana vermeye çalışmaz. Çünkü buna ne gerek var? Hayat çok kısa değil mi? E tabii ki benim burada “saman beyinli” diye hitap ettiğim kitle de bu konuda haklı, “sonuçta insan manyaksa bırakalım kendi hayatını yaşasın bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın” zihniyeti, sade bir insanın veya domuz bir insanın açısından da baksak, farketmeksizin, iki açıdan da mantıklı gözükecektir. Ama bu yine de çok katı bir zihniyet değil mi, kaldı ki her sakallı amca dede olmadığı gibi her farklı insan da bir kaçık değil?
Yazımı burada noktalayacağım çünkü bu yazı da uzadıkça çok farklı gözükecek ve sizler de bunu okumayacaksınız. Kaldı ki zaten başlığa da basit bir başlık seçtim, çünkü farklı olsa okumazdınız, kabul edin. İnşallah bu yazdıklarım birgün biryerde doktor veya mühendis olur. Sağlıcakla kalın.
-O-
Since that I had lost my sleep because of being irritated for stuff that I was not able to figure out what they were, I felt as if I should get my ass in here and swear to random stuff so that I would get my joy back and feel something orgasmic and go back to sleep. Who knows, I may even talk for good while I’m thinking that I’m talking nonsense, I might even have something growing big in the end – not my penis but my popularity maybe. As a mere target I’ve picked the term of “being different” to attack – for the reason of the term being an itch in any kind of community, just like the people in it.
Being different may look fancy when one thinks about it – likewise, people around you would also let you know about that with such friendly words such as “you have a different aura, a different energy, or just something different within you, keep up with that”, but I still didn’t figure out with what kind of a friendliness are those words told. All right, nicely said, that person X is someone different according to you, it’s also obvious that your physical existence is still with X that you’re blathering to, but you’re mentally far away from X, what about that? This is the point where the problem starts.
The first reason of “being different” to be considered as a problem, (this is something that I claim according to my lifetime experiences, it’s free to fucking swear if that’s not your fucking cup of tea) as also the other people claim, “of the brainless people not being able to understand the ideology and the mentality of person X meant above, due to the lack of intelligence”. This issue does not necessarily has to be considered as a problem, but there’s such a fact which can’t be ignored, which is that those brainless people are everywhere – likewise, the one claiming X to be different could also be from those brainless people, or worse, he/she could also have suffered a lot because of being different and then chose to act as an idiot for the reason of trying to make himself/herself feel peaceful in the community he/she lives in. According to the previous sentence written, it can also be said that being different destroys the self-braveness and self-confidence, and converts him/her into someone he/she had never wanted to be.
No matter how much a person changes because of being different and becomes that idiot which he/she didn’t want to become, those instincts and what makes him/her different from the others would never leave that person. While one keeps up with living that fake life he/she has gotten himself/herself into, he/she will continue to get hurt inside, because life and the community around him/her won’t progress the way he/she’d have wished. Because of that, one would simply feel alienated in his/her own world, even though that he/she is not alone. This burden the one can’t get rid of, for the reason of one would unfortunately always remain as who he/she was and is. True that everyone would change in some periods of his/her life, but unfortunately, those changes doesn’t change us completely. Almost every human living in this world has a rancour because of something else, yet one of those rancours is the different actions and mentality of one, which is denied an alienated by the community around him/her and makes him act in a different way than he/she is.
Being different makes one person become alone and a hitch in the community he/she lives in – for the reason of he/she is not understood by anyone else, whatever he/she thinks and does wouldn’t make sense for the people around him/her, or more likely no one would try to understand him/her – because the reason is so simple, is it really necessary? Isn’t this life short? The idiotic people that I have spoken about throughout this text, are in fact right about this, since that the ideology of “if one has lost his/her control but if he/she has not caused any harm against us, just ignore him/her, will make sense, no matter if we examine this ideology from the point of view of a simpleton but a kind person, or a pig. Nevertheless, isn’t this ideology still a bit harsh, because that no one is the same?
I will stop writing and won’t go further beyond this point, because I feel that if I do so, none of you will continue reading this, because that it has become longer and looks different from the other texts around. Also note that I’ve picked a simpleton title for this text such as “talking about being different” for the reason of making you people read it, if the title sounded way too intellectualistic, you wouldn’t have read this text, admit it. I hope that all this blathering of mine would become an engineer or a doctor one day. Take care.
Miau 